————————————————————
ตอนก่อนหน้า          หน้าหลัก         ตอนต่อไป
————————————————————

WN Chapter : 287

ภัยคุกคามครั้งยิ่งใหญ่ ที่ทำให้เธอต้องปลดปล่อยพลังแท้จริง



วันที่ 8 ของเดือนแสง เป็นวันที่ผมเฝ้ารอคอยมาเนิ่นนานที่จะได้ออกเดตกับอลิซ... มะ-ไม่ใช่นะ ผมไม่ได้พูดล้อเล่นจริงๆ นะ เธออาจจะคิดว่าผมไม่ควรพูดแบบนี้ตั้งแต่แรก เพราะผมดันเป็นคนที่ลืมเรื่องเดตครั้งนี้ไปซะสนิท ผมเลยอยากจะขอให้เธอช่วยแสร้งทำเป็นลืมๆ ไป เหมือนกับว่ามันไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นมาก่อน


『 ถ้างั้น เราก็ไปกันเลยย! มือเที่ยงที่กิน-ได้-ไม่-อั้น กับมื้ออาหารค่ำสุดหรูกำลังรอฉันอยู่! 』


「 ... เฮ้ยย ทำไมถึงพยายามเพิ่มตัวเลือก กิน-ได้-​ไม่-อั้น เข้าไปได้อย่างหน้าตาเฉยแบบนั้นล่ะ? 」


『 แล้ววันนี้ ไคโตะซังจะพาฉันไปกินอาหารแบบไหนเหรอ? 』


「 ...หน็อยย ยัยบ้านี่ 」


อลิซเมินทุกอย่างที่ผมพูดไปได้อย่างหน้าตาเฉย สมแล้วที่เป็นราชันย์วิญญาณที่มีทักษะในการหลบหลีกไม่ใช่แค่ระดับครึ่งๆ กลางๆ... ผมล่ะอยากซัดหน้าเธอสักหมัดจริงๆ


อนึ่ง ดูเหมือนว่าอลิซจะให้ความสำคัญกับอาหารมากกว่าชุดที่เราใส่ไปออกเดตกัน เนื่องจากตอนนี้เธอยังคงแต่งกายด้วยชุดตามปกติโดยที่ยังสวมหน้ากากโอเปร่าปิดบังใบหน้าจนดูน่าสงสัยไม่ต่างจากเคย


ดูท่าว่าเราคงจะต้องมองข้ามร้านอาหารที่เคร่งครัดในเรื่องมารยาทการแต่งกายไปก่อน แต่ถ้าอลิซคิดสนใจร้านนั้นจริงๆ ผมแน่ใจว่าเธอจะต้องทำอะไรบางอย่างจนพนักงานยอมปล่อยผ่านให้เราเข้าไปเป็นแน่


「 ผมกำลังคิดอยู่ระหว่างสองสามร้านที่เราจะไปกัน แต่อลิซ เธอชอบปลาหรือเนื้อมากกว่ากัน? 」


『 แน่นอนว่าต้องเป็นเนื้อ! 』


「 ขอบคุณสำหรับคำตอบที่รวดเร็วทันใจ... ยังไงก็เถอะ เธอเผลอลืมทิ้งนิสัยดีๆ ของกุลสตรีไว้ที่ไหนหรือเปล่าเนี่ย? เราควรไปออกตามหากันก่อนดีไหม? 」


『 ถึงทำแบบนั้นไป มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันอิ่มท้องขึ้นหรอกนะ 』


อย่างนี้นี่เอง น้ำหนักในแต่ละคำพูดของเธอจะขึ้นอยู่กับความทนทุกข์ทรมาณจากความหิวงั้นสินะ... เดิมที คนที่ทรมาณตัวเองก็นายไม่ใช่รึไง...


「 พูดถึงเรื่องนั้น ในตอนที่ผมกำลังมองหาร้านอาหารดีๆ ผมก็เพิ่งได้รู้ว่าปลาในเมื​องนี้มีราคาที่ค่อนข้างแพงไม่เบาเลย 」


『 นั่นเป็นเพราะประเทศของเราไม่ได้หันหน้าออกทะเล แม้ว่าจะมีเวทเคลื่อนย้ายคอยแก้ปัญหาให้อยู่ แต่ทางสมาคมการค้าก็ไม่ได้มีอุปกรณ์เวทเคลื่อนย้ายประสิทธิภาพสูงมากมายเท่าที่ควร จนทำให้บางคนหันไปใช้บริการดราก้อนเอ็กเพรส ถึงอย่างไร สินค้าโดยส่วนใหญ่ก็ยังต้องนำเข้าจากทางบกอยู่ดี 』


「 งี้นี่เอง... 」


『 มันถือเป็นความได้เปรียบทางธุรกิจ ในฐานะที่สมาคมการค้าสามารถนำเข้าปลาสดได้ด้วยเวทเคลื่อนย้าย พวกเขาจึงสามารถกอบโกยรายได้มหาศาลจากกาาใช้ประโยชน์จากระบบขนส่งของพวกเขาเอง ด้วยเหตุนี้ ปลาของที่นี่จึงมีราคาแพงกว่าในอาณาจักรไฮดร้าไม่น้อยเลย 』


เมื่อผมลองตรวจสอบราคาเมนูปลาตามร้านอาหารในอาณาจักรซิมโฟเนียดู ก็พบว่ามันมีราคาแพงกว่าเมนูอื่นๆ อยู่นิดหน่อย


ในช่วงแรกที่ผมเพิ่งมายังโลกนี้ ผมคิดว่าราคาปลาที่หาซื้อได้ในอาณาจักรซิมโฟเนียเป็นราคามาตราฐานเสียอีก แต่เมื่อผมได้ไปเยือนอาณาจักรไฮดร้าผมก็ได้รู้ว่าราคาปลาของที่นั่นถูกกว่ากันเห็นๆ ในขณะเดียวกันราคาผมไม้กลับมีราคาแพงมากเมื่อเทียบกับอาณาจักรซิมโฟเนีย


เป็นเรื่องน่าสนใจไม่น้อยที่แต่ละประเทศมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแตกต่างกันไปตามแต่ละพื้นที่


『 ถึงงั้น ก็มีวัตถุดิบบางอย่างที่ไม่ว่าจะในประเทศไหนก็มีราคาแพงอยู่น๊าา~~ ยกตัวอย่างเช่น เนื้อมังกร 』


「 ถ้าผมจำไม่ผิด เธอเคยบอกว่ามันไม่ค่อยถูกปล่อยออกสู่ตลาดใช่ไหม? 」


『 ใช่แล้วว นั่นเพราะมังกรถือเป็นศัตรูที่ทรงพลังมากสำหรับมนุษย์โดยทั่วไป 』


ไม่แปลกเลยที่ผมจะลืมความจริงข้อนี้ไป เนื่องจากบุคคลรอบตัวผมสามารถจัดการมังกรลงได้อย่างง่ายดาย แต่สำหรับบุคคลธรรมดาทั่วไป มังกรถือเป็นมอนสเตอร์ที่ทรงพลังมาก เพราะอย่างนั้น เนื้อของมันจึงมีคุณค่าและมีราคาที่แพงลิบลิ่ว


ผมเคยได้ริ้มรสมันจนชินตอนที่ไปปาร์ตี้บาบีคิวกัน แน่นอนว่าเนื้อของมังกรนุ่มจนน่าตกใจ เพียงแค่แตะลิ้นเบาๆ มันก็ละลายหายไปราวกับปุยฝ้าย รสชาติของมันตราตรึงใจ... ผมจนอยากลองกินมันอีกสักครั้งนึงเลย


「 อ่าา น่าเสียดาย ร้านที่เรากำลังจะไปกันไม่มีเมนูเนื้อมังกร แต่ถึงอย่างนั้นก็มีเมนูที่เป็นเนื้อของนกที่เรียกกันว่า "นกมรกต" อยู่นะ... 」


『 โว้ววว นกมรกตงั้นสินะ นั่นมันเนื้อที่มีคุณภาพค่อนข้างสูงไม่เบาเลยนี่นา! อื้มๆๆ~~ ฉันตั้งตารอไม่ไหวแล้วสิ! อ๊ะ กินได้ไม่อั้นด้วยเหรอ!? ขอบค-... ฟุย๊ากก!? 』


「 หยุดคิดไปได้เลย 」


ผมกำปั้นทุบหัวอลิซที่พยายามเพิ่มตัวเลือกกินได้ไม่อั้นเข้าไปในทุกโอกาสที่มีเท่าที่พอจะเป็นไปได้ จากนั้นผมก็หัวเราะเบาๆ กับการที่เธอชอบทำตัวงี่เง่าเหมิอนอย่างตอนนี้


อย่างที่คิด ด้วยเหตุผลบางประการทำให้การที่ผมได้อยู่กับอลิซมันมักจะมีแต่เรื่องสนุกไปซะทุกครั้งคราวโดยไร้ซึ่งความกังวลใดๆ บางทีอาจเป็นเพราะเหตุผลนี้หรือเปล่านะ? ผมเลยรู้สึกว่าเดตวันนี้จะต้องสนุกมากแน่ๆ


ขณะที่ผมเริ่มเดินต่อพร้อมคิดเช่นนั้นอยู่ในใจ... ในเสี้ยววินาทีต่อมา ทิวทัศน์รอบข้างก็ถูกเปลี่ยนแปลงไป


「 ...เอ๊ะ? 」


ทัศนวิสัยโดยรอบผิดปกติไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่ว่าจะท้องฟ้า ผืนดิน หรือสิ่งปลูกสร้างโดยรอบ... หรือแม้แต่ผู้คนที่เดินพลุกพล่านอยู่บนท้องถนน พวกเขาทุกคนล้วนหายไปจนหมดสิ้น ขณะเดียวกันผมก็พบว่าตัวเองกำลังยืนอยู่ในพื้นที่ที่มีเพียงแค่สีขาวโพลนในทุกทิศทาง


อย่างไรก็ตาม ปรากฏการณ์ที่ผิดปกตินี้ยังคงดำเนินต่อไป เนื่องจากก็มีสันสีมากมายกำลังเคลื่อนผ่านทัศนวิสัยโดยรอบที่ขาวโพลน สีสันเหล่านั้นเริ่มแต่งแต้มภูมิทัศน์โดยรอบจนคล้ายกับพื้นที่ไซเบอร์เนติส์ที่เรามักจะพบเห็นได้ในอนิเมะหรือวิดีโอเกม อย่างน้อยๆ มันก็ไม่ใช่ลักษณะภูมิประเทศที่ควรจะมีอยู่ในโลกใบนี้


『§ พบแล้ว §』


「 !? 」


ผมที่กำลังตกตะลึงกับภาพความผิดปกติโดยรรอบ แต่เมื่อผมก็ได้ยินเสียงพูดที่ฟังดูราวกับเครื่องจักร ความรู้สึกเสียวสันหลังวาบก็แผ่ซ่านขึ้นมาในทันที


ผมรีบกวาดตามองไปยังต้นเสียง เมื่อนั้นผมก็ได้พบเจอกับ... ทูตสวรรค์


ผมไม่ได้พูดเปรียบเปรยแต่อย่างใด เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้านี้คือทูตสวรรค์จริงๆ เป็นสิ่งมีชีวิตที่สง่างามจนน่าสะพรึงซึ่งมีปีกสีขาวบริสุทธิ์มากมายอยู่ที่ด้านหลัง เธอสวมชุดสีขาวที่ผมจำได้ขึ้นใจเลยว่าเคยเห็นมันในหนังสือเทพนิยายของกรีก มันเป็นผ้าผืนยาวที่พาดทแยงไปตามไหล่และพันปกคลุมร่างกาย


เรือนผมสั้นสีบลอนด์ดูเปร่งประกายและนัยน์ตาสีรุ่งดูน่าพิศวงชอบกล... ไม่สิ จะดีกว่านี้ไหมนะ ถ้าผมจะอธิบายว่าสีสันที่มารวมตัวกันปนกันมั่วซั่วไปหมด? อย่างไรก็ตาม นัยน์ตาคู่นั่นของเธอดูน่าพิศวงมากจริงๆ


ผมคิดว่าเธอน่าจะมีส่วนสูงอยู่ที่ราวๆ 150 ซม.เห็นจะได้? โดยรวมแล้วเธอดูค่อนข้างตัวเล็ก แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะบรรยากาศรอบตัวเธอที่แปลกประหลาดหรือเปล่า? รูปลักษณ์เช่นนี้ของเธอจึงดูเปี่ยมล้นไปด้วยอำนาจบางอย่างที่คอยตอกย้ำไม่ให้ผมเชื่อว่าเธอเป็นมนุษย์


ถ้าให้บรรยายถึงรูปลักษณ์ของเธอละก็ ผมคงจะบอกได้แค่ว่า เธอเหมือนกับทูตสวรรค์ที่ถูกพรรณนาเอาไว้ในคัมภีร์ไบเบิลเลยอย่างที่ไม่มีจุดใดผิดเพี้ยน? มันยากที่จะบอกว่าเธอเป็นชายหรือหญิงในครั้งแรกที่ได้เห็น แต่เธอที่อยู่ตรงหน้าผมดูสง่างามมากจนผมไม่อาจละสายตาไปได้เลย... แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็มีความรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่แปลกประลาดเกินจะบรรยาย


มันเหมือนกับตอนที่ผมได้เจอกับชิโระซังครั้งแรก... ในตอนนั้น ผมไม่อาจสัมผัสได้ถึงอารมณ์ใดๆ จากตัวเธอ มีเพียงแค่ความรู้สึกกดดันที่ยากเกินจะบรรยายราวกับว่าผมไม่สามารถล่วงรู้ความคิดใดๆ จากตัวตนนี้ได้เลย กลับกันที่เธอสามารถมองทะลุผ่านส่วนลึกภายในจิตใจของผมไปได้อย่างสมบูรณ์


『 ไคโตะซัง! ถอยไป!!! 』


「 !? 」


ในขณะที่ผมกำลังรู้สึกกดดันจากการที่เธอมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า อลิซก็พุ่งเข้ามาปกป้องผมและเตือนให้ถอยไปด้วยน้ำเสียงตึงเครียดในแบบที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน


『§ อุปสรรค §』


『 อันตระ-!? 』


「 อลิซ!? 」


เพียงแค่คำพูดเดียว... ทันทีที่ทูตสวรรค์เอ่ยคำๆ นั้น ร่างของอลิซก็ถูกห้อมล้อมไปด้วยแสงสว่าง... และอันตทานไป


เมื่อกี้มันอะไร? ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น...


รู้สึกราวกับหัวใจของผมถูกแช่แข็งไปถึงส่วนลึกภายใน ผมกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง โดยลืมความกดดันก่อนหน้าไปจนหมดสิ้น


「 นี่เธอ... ทำอะไรกับอลิซลงไป!? 」


『§ ...!? §』


ความโกรธ... ใช่ มันคือความโกรธอย่างไม่ต้องสงสัย


ผมรู้ว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้านี้มันทรงพลังมาก เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองคนธรรมดาอย่างผมเสียด้วยซ้ำ ไม่ว่าผมจะคิดร้ายหรือจะตะโกนด่าสาปแช่งเธอเพียงไร แต่ในท้ายที่สุด การมีอยู่ของผมก็จะถูกลบหายไปอย่างไร้ร่องรอยราวกับว่าผมไม่เคยมีตัวตนอยู่จริงมาก่อน... ถึงกระนั้น ผมก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนถามเธอไปอย่างสุดเสียง


เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่ผมตะโดนถาม ทูตสวรรค์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะตอบกลับด้วยโทนเสียงจริงจัง


『§ ความเสียหาย, ไม่มี, กลางอากาศ, ไกลออกไป, ระยะห่าง, 10,000 กิโลเมตร, ด้วยพลัง, เคลื่อนย้าย §』


「 !? 」


ด้วยกับวิธีการพูดเช่นนั้น ทำให้ยากจะทำความเข้าใจความหมายได้ในทันที แต่ผมก็รู้สึกโล่งใจที่ได้รู้ว่าอลิซยังปลอดภัยดีอยู่ เธอแค่ถูกบังคับเคลื่อนย้ายออกไปจากบริเวณนี้เท่านั้น อย่างไรก็ตาม แม้ว่าผมจะรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินเช่นนั้น แต่ผมก็รู้สึกประหลาดใจมากไม่แพ้กัน


เมื่อกี้นี้ ทูตสวรรค์คนนี้เพิ่งพูดว่า 10,000 กิโลเมตร... นั่นไม่ใช่หน่วยวัดระยะห่างของโลกใบนี้แต่เป็นสิ่งที่ใช้กันในโลกเก่าของผม


เธอเป็นใครกันแน่? แล้วมาที่นี่ทำไม?


『§ ...คำถาม §』


「 ...เอ๊ะ? 」


ทูตสวรรค์ที่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งทำให้ผมประหลาดใจ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอก็เริ่มส่ายหัวและพูดอะไรบางที่ยากจะเข้าใจออกมา


『§ ตัวเจ้า, ค่าเฉลี่ย, คุณลักษณะพิเศษ, ไม่มี §』


「 ....... 」


『§ ความสามารถ, อ่อนแอ, พลังเวท, เล็กจ้อย, หน้าตา, ธรรมดา .... ไม่อาจทำความเข้าใจได้ §』


「 ....... 」


ไม่เข้าใจเลย ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมผมถึงถูกทูตสวรรค์ที่เพิ่งเจอหน้ากันมาพูดจาดูถูกได้ล่ะ?


อย่างไรก็ตาม นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจ... เธอมองผมด้วยสายตาเย็นชาราวกับจะบอกว่าผมไม่ได้มีค่าอะไรเลย... เอาตรงๆ เลยนะ นี่เธอเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย...


『§ ทำการประเมิน, อีกครั้ง §』


「 !? 」


หลังจากที่ทูตสวรรค์ประเมินผมตามความเป็นจริง เธอก็เอื้อมมือข้างหนึ่งมาพยายามจะสัมผัสร่างกายของผม... แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอก็หยุดลงกลางคันและละสายตาไปจากผม


『§ น่าแปลกใจ... ความสามารถ, การประเมินผิดพลาด? §』


「 ...เอ๊ะ? 」


ทันทีหลังจากพึมพำคำพูดเหล่านั้น ซึ่งมันน่าจะหมายถึงการที่เธอประเมินความสามารถของใครบางคนผิดไป เธอเลิกสนใจผมและหันมองไปยังทิศทางอื่น ไม่นานหลังจากนั้น ในทิศทางที่ทูตสวรรค์มองไป... ก็เกิดรอยร้าวขนาดใหญ่ขึ้นกลางอากาศ


และคนที่โผล่มาจากรอยแยกนั้น... อลิซ


「 อลิซ! 」


『 ใจข้า จงหมุนเวียนและแปรเปลี่ยนกลายเป็นเกราะ——ดวงใจแห่งข้า จักหมุนไปแล้วเปลี่ยนรูปกลายเป็นดาบ——หัวใจดวงนี้เอ๋ย จงหวุนวนและจงแผ่สยายกลายเป็นปีก——』


「§ !? §」


อลิซที่เพิ่งกลับมาถึงเริ่มเอ่ยคำพูดเหล่านั้นทันที เป็นคำพูดที่ชัดถ้อยชัดคำและเปี่ยมล้นไปด้วยพลังที่ถูกอัดแน่นอยู่ภายในนั้นจนดังกึกก้องไปทั่วทุกบริเวณ


พร้อมกันกับคำพูดเหล่านั้นที่ถูกเอ่ยออกมา อลิซทาบมือลงบนหน้ากากและถอดมันโยนทิ้งไป จากนั้นก็จ้องไปยังทูตสวรรค์ด้วยนัย์ตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้นอย่างไร้ที่สิ้นสุด


『 ——คมดาบแห่งหัวใจ ปลดปล่อยรูปแบบที่สี่!——ถักทอสายใยด้วยสายสัมพันธ์แห่งข้า—— < Ἑκατόγχειρες >!!! 』


(T/N : เฮ็กคาทอนคีรีส )​


อลิซเอ่ยคำพูดที่ราวกับเป็นการปลดผนึก ทันใดนั้น พื้นที่ไซเบอร์เนติกส์อันแปลกประหลาดนี้ก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสว่างจ้า


————————————————————
ตอนก่อนหน้า          หน้าหลัก         ตอนต่อไป
————————————————————

ความคิดเห็น